“Draft:Huáng Lìhuī”的意思、由来-开放百科全书

词条

Draft:Huáng Lìhuī

释义

ประวัติ
รายชื่อเหยื่อ
ในวัฒนธรรมร่วมสมัย
อ้างอิง

{{Infobox criminal|name=ซีอุย|image_name=The Forensic Science Museum in Bangkok.jpg|image_caption=ศพของซีอุยภายในพิพิธภัณฑ์นิติเวชศาสตร์ สงกรานต์ นิยมเสน|birth_name=หลีอุย แซ่อึ้ง|birth_date=พ.ศ. 2470|birth_place=ซัวเถา สาธารณรัฐจีน|death_date=16 กันยายน พ.ศ. 2502|death_place=เรือนจำกลางบางขวาง จังหวัดนนทบุรี ประเทศไทย|charge={{flagicon|Thailand}} ฆ่าผู้อื่น บริโภคเนื้อมนุษย์|conviction_penalty=ประหาร|conviction_status=|occupation=รับจ้าง|religion=|spouse=|children=|nickname=}}ซีอุย ({{Zh-all|c=|t=|s=细伟|p=Xì wěi|w=|j=}}; พ.ศ. 2470 — 16 กันยายน พ.ศ. 2502) เป็นชื่อของชาวจีน ที่สันนิษฐานว่าเป็นฆาตกรที่ฆ่าเด็กและนำตับมาต้มกินในช่วงปี พ.ศ. 2497–2501 มีเด็กอย่างน้อย 6 คนที่ถูกซีอุยสังหาร เรื่องราวของซีอุยกลายเป็นตำนานเล่าขานอย่างกว้างขวางในเรื่องของฆาตกรต่อเนื่องและมนุษย์กินคนในประเทศไทย จนกลายเป็นคำที่ผู้ใหญ่มักใช้ขู่เด็กที่ไม่อยู่ในโอวาทเสมอ ๆ ว่า "ซีอุยจะมากินตับ" และถูกนำมาสร้างเป็นละครโทรทัศน์รวมถึงภาพยนตร์ในภายหลัง

ประวัติ

ซีอุย มีชื่อจริงว่า หลีอุย แซ่อึ้ง ({{Zh-all|c=|t=|s=黄利辉|p=Huáng Lìhuī|w=|j=}}) แต่คนไทยเรียกเพี้ยนเป็น ซีอุย เกิดเมื่อปี พ.ศ. 2470 ที่เมืองซัวเถา โดยเป็นลูกคนที่ 3 จากจำนวนพี่น้องทั้งหมด 12 คน ของนายฮุนฮ้อกับนางไป๋ติ้ง แซ่อึ้ง ในครอบครัวยากจนที่ทำการเกษตร เมื่อยังเป็นเด็กและเป็นวัยรุ่น ซีอุยมีส่วนสูง 150 เซนติเมตรเท่านั้น จึงมักถูกรังแกอยู่เสมอ จนกระทั่งมีนักบวชรูปหนึ่งได้ให้คำแนะนำว่า ถ้าอยากจะมีร่างกายแข็งแรงต้องกินเนื้อหรืออวัยวะมนุษย์ คำสอนนี้ได้ฝังอยู่ในใจซีอุยมาเสมอ

จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2488 ซีอุยอายุครบ 18 ปีเต็ม ถูกเกณฑ์ไปเป็นทหารรบในสงครามโลกครั้งที่สอง ซีอุยประจำอยู่หน่วยรบทหารราบที่ 8 ในขณะที่จีนและญี่ปุ่นทำสงครามกันอยู่ ซีอุยถูกส่งไปรบในสมรภูมิพม่าแนวสนามรบตามรอยต่อตะเข็บชายแดนของจีน เป็นเวลาถึงหนึ่งปีเต็มที่ซีอุยต้องเผชิญกับความลำบากและเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายตลอด อาหารก็ขาดแคลน ขณะที่เพื่อนทหารก็ทยอยตายไปเรื่อย ๆ จากการสู้รบ ซีอุยจึงได้ลิ้มรสชาติเนื้อมนุษย์เป็นครั้งแรกจากที่นี่ เมื่อสงครามสงบ ซีอุยถูกปลดจากการเป็นทหาร ด้วยความแร้งแค้น ซีอุยถูกเพื่อน ๆ ชักชวนให้เข้ามาหางานทำในเมืองไทย โดยหลบหนีเข้าเมืองมาด้วยการเป็นกรรมกรรับจ้างในเรือขนส่งสินค้าชื่อ "โคคิด" เมื่อวันที่ 28 ธันวาคม พ.ศ. 2489 ด้วยการหลบซ่อนมาเป็นเวลา 3 สัปดาห์เต็ม โดยขึ้นฝั่งที่ท่าเรือคลองเตย และหลบซ่อนตัวในโรงแรมห้องแถวเล็ก ๆ แห่งหนึ่ง ต่อมาได้เดินทางไปยังอำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ เพื่อไปหาญาติ ที่นั่น ซีอุยทำงานด้วยการรับจ้างทำสวนผักและรับจ้างทั่วไปเป็นเวลานานถึง 8 ปีเต็ม ก่อนที่ซีอุยจะก่ออาชญากรรม โดยที่ซีอุยมีนิสัยชอบเกาหัวและหาวอยู่เสมอ ๆ มีบุคลิกชอบเก็บตัว

ซีอุยได้จับเด็กมาผ่าเอาตับมากินโดยเชื่อว่าเป็นยาอายุวัฒนะ โดยได้ฆ่าเด็ก 3 รายแรก ที่อำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ก่อนที่จะหลบหนีไปโดยรถไฟและก่อเหตุอีกที่งานฉลองตรุษจีนที่บริเวณองค์พระปฐมเจดีย์ จังหวัดนครปฐม เมื่อปี พ.ศ. 2500 สุดท้ายถูกจับได้หลังจากคดีฆาตกรรมในจังหวัดระยองซึ่งถูกพบ เมื่อปี พ.ศ. 2501 ซึ่งมีเพียงเหยื่อรายแรกและเป็นรายเดียวเท่านั้นที่รอดชีวิตมาได้ เป็นเด็กผู้หญิงอายุ 8 ขวบในขณะนั้น (พ.ศ. 2497) สุดท้ายซีอุยถูกจับขังคุกและประหารชีวิตด้วยการยิงเป้าในวันที่ 16 กันยายน พ.ศ. 2502 เนื่องจากในระหว่างดำเนินคดี 9 วัน ซีอุยยอมรับสารภาพว่าเป็นคนลงมือ 7 คดี และจิตแพทย์ลงความเห็นว่า ซีอุยไม่ได้เป็นบ้า

แต่ก็มีความเชื่อของคนร่วมสมัยในพื้นที่เกิดเหตุรวมถึงคนทั่วไปบางส่วนที่เชื่อว่า ซีอุยมิได้เป็นฆาตกรตัวจริง แต่ฆาตกรตัวจริงเป็นลูกชายของบุคคลที่มีอิทธิพลในท้องที่ ที่ซีอุยรับสารภาพไปอาจเป็นไปได้ว่าถูกเจ้าหน้าที่เกลี้ยกล่อมว่าให้รับสารภาพไปแล้วจะได้รับการลดหย่อนโทษ เนื่องจากซีอุยไม่มีญาติมิตรที่ให้การช่วยเหลือรวมถึงการไม่เจนจัดในการสื่อสารภาษาไทย ศพที่ 1-6 ไม่มีหลักฐานเพียงพอที่จะมัดรวมซีอุยว่าเป็นคนทำและในเหยื่อทั้งหมดมีผู้รอดชีวิตเพียงคนเดียว

คือเหยื่อคนแรก เด็กหยิงบังอร ภมรสูตร ได้ข้อมูลมาจากน้องชายของเหยื่อ เนื่องจากตัวเหยื่อเองไม่ยอมให้ข้อมูล

น้องชายของยายบังอรได้พูดว่า ซีอุยไม่ได้เป็นคนลงมือแน่นอนแต่เป็น บุคคลที่ชื่อเกี๊ยง (อ้างอิงจาก ความจริงไม่ตาย Thai PBS)^[1] ^[2]

ปัจจุบัน ศพของซีอุยถูกเก็บไว้ที่โรงพยาบาลศิริราช ภายในพิพิธภัณฑ์นิติเวชศาสตร์ สงกรานต์ นิยมเสน ซึ่งมีชื่ออย่างไม่เป็นทางการว่า "พิพิธภัณฑ์ซีอุย"^[3]^[4]

รายชื่อเหยื่อ

#	เหยื่อ	เกิดเหตุ	ลักษณะการทำร้าย
1	เด็กหญิงบังอร ภมรสูตร	8 เมษายน 2497 อำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์	ถูกเชือดคอ แต่รอดชีวิต
2	เด็กหญิงนิด แซ่ภู่	10 พฤษภาคม 2497 อำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์	ถูกฆ่าจนถึงแก่ความตาย และศพถูกชำแหละ อวัยวะภายในหายไป
3	เด็กหญิงลิ้มเฮียง แซ่เล้า	20 มิถุนายน 2497 อำเภอทับสะแก จังหวัดประจวบคีรีขันธ์	ถูกเชือดคอจนถึงแก่ความตาย และถูกข่มขืน
4	เด็กหญิงกำหงัน แซ่ลี้	27 ตุลาคม 2497 อำเภอสามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์	ถูกเชือดคอจนถึงแก่ความตาย
5	เด็กหญิงลี่จู แซ่ตั้ง	28 พฤศจิกายน 2497 อำเภอดุสิต จังหวัดพระนคร(กรุงเทพฯ)	ถูกฆ่าจนถึงแก่ความตาย และศพถูกชำแหละ
6	เด็กหญิงซิ่วจู แซ่ตั้ง	5 กุมภาพันธ์ 2500 อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม	ถูกฆ่าจนถึงแก่ความตาย และศพถูกชำแหละ อวัยวะภายในหายไป
7	เด็กชายสมบุญ บุญยกาญจน์	27 มกราคม 2501 อำเภอเมืองระยอง จังหวัดระยอง	ถูกฆ่าจนถึงแก่ความตาย และศพถูกชำแหละ ตับและหัวใจหายไป และพยายามอำพรางศพด้วยการเผา

ในวัฒนธรรมร่วมสมัย

ซีอุย ละครโทรทัศน์ออกอากาศในปี พ.ศ. 2527 ทางช่อง 5 โดย กันตนา รับบทซีอุย โดย เทอดพร มโนไพบูลย์^[5]
นายซีอุย แซ่อึ้ง ภาพยนตร์ไทยฉายในปี พ.ศ. 2534 โดย นครหลวงภาพยนตร์ รับบทซีอุย โดย ชลประคัลภ์ จันทร์เรือง^[6]
ซีอุย ภาพยนตร์ไทยในปี พ.ศ. 2547 ฉายวันแรกเมื่อวันที่ 28 ตุลาคม โดย แมทชิงโมชันพิกเจอส์ รับบทซีอุย โดย ต้วนหลง นักแสดงชาวจีน^[7]

อ้างอิง

{{รายการอ้างอิง}}Category:Serial killersCategory:Executed Chinese peopleCategory:Chinese expatriates in ThailandCategory:Military personnel of World War IICategory:People from ShantouCategory:1927 birthsCategory:1959 deathsCategory:Cannibals

随便看

开放百科全书收录14589846条英语、德语、日语等多语种百科知识，基本涵盖了大多数领域的百科知识，是一部内容自由、开放的电子版国际百科全书。