1. ^ از آمل گذر سوی تمیشه کرد / نشست اندر آن نامور بیشه کرد
2. ^^1 2 سوی کشور هندوان کرد رای / سوی کابل و دنبر و مرغ و مای
3. ^یکایک سوی زابلستان شوید / از ایدر به نزدیک دستان شوید
4. ^ آنجا به بلخ اندر آمد سپاه / جهان شد ز تاراج و کشتن سیاه
5. ^¹ همی رفت شادان به اصطخر پارس / که اصطخر بد بر زمین فخر پارس
6. ^کنون از مداین سخن نو کنم / صفتهای ایوان خسرو کنم
7. ^از آمل گذر سوی تمیشه کرد / نشست اندر آن نامور بیشه کرد
8. ^سوی سیستان رفت باید کنون / به کار آوری زور و بند و فسون
9. ^پس آگاهی آمد سوی نیمروز / به نزدیک سالار گیتی فروز
10. ^¹ ز قَنُّوج تا مرز کاولستان / همان تا در بُست و زاولستان
11. ^¹ دگر پنجهیر و در بامیان / سر مرز ایران و جای کیان
12. ^¹ که باشد که پیوند سام سوار / نخواهد ز اهواز تا قندهار
13. ^بدین‌سان بیامد به نزدیک مرو / نپرد بدان گونه پران تذرو
14. ^سپهدار ایران به زیبد رسید / از اندیشه کردن دلش بردمید
15. ^شه غرچگان بود برسان شیر / کجا ژنده پیل آوریدی بزیر
16. ^^1 2 دگر طالقان شهر تا فاریاب / همیدون در بلخ تا اندرآب
17. ^ تیزی روانش مدارا گزید / دلش رای رزم بخارا گزید
18. ^ستاره‌شناسان و کنداوران / ز کشمیر و کابل گزیده سران
19. ^ز سومان و ترمذ و ویسه گرد / سپاهی برآمد ز هر سوی گرد
20. ^¹ سپاهی بیامد بدین سان ز چین / ز سقلاب و ختلان و توران زمین
21. ^¹ دگر مولیان تا در بدخشان / همینست ازین پادشاهی نشان
22. ^دگر گوزگانان فرخنده جای / نهادست نامش جهان کدخدای
23. ^همی تاز تا آذر آبادگان / به جای بزرگان و آزادگان
24. ^نخست از ری آمد سپاه اندکی / که شد با سپاه سکندر یکی
25. ^برفتند ترکان ز پیش مغان / کشیدند لشگر سوی دامغان
26. ^همیدون برو تا در سغد نیز / نجوید کسی پادشاهی به چیز
27. ^کسانی که از شهر ارمان شدند / به کینه سُوی زاولستان شدند
28. ^کشیدند لَشکر به دشت نبرد / الانان و دریا پسِ پشت کرد
29. ^دگر منزل آن شاه آزاد مرد / لب دِجله و شهر بغداد کرد
30. ^به خشکی رسیدند سر کینه جوی / به بیت‌المقدس نِهادند روی
که بر پهلَوانی زبان راندند / همی «کَنگْ دِزْ هوخْتَ»ش خواندند
31. ^ز رودابد و شیر تا مرز تور / ازآن بخش گیتی بنزدیک و دور
32. ^همه کاول و دنبر و مای و هند / ز دریای چین تا به دریای سند
33. ^¹ دهستان و گرگان همه زیر نعل / بکوبید و زِ خون کنید آب لعل
34. ^¹ ز رودابد و شیر تا مرز تور / ازآن بخش گیتی بنزدیک و دور
35. ^¹ ز دریای گیلان چُن ابر سیاه / دُمادُم به ساری رسیده سپاه
36. ^یکی لَشکری ساخت افراسیاب / ز دشت سپیجاب تا رود آب
37. ^نه سگسار ماند نه مازندران / زَمین را بشوید به گرز گران
38. ^همی راند زین گونه تا شیرخوان / جهان را چُن این بشنوی پیر خوان
39. ^شدند اندر ایوان بتان طراز / نشستند با ماه و گفتند راز
40. ^چو از دشت بنشست آوای کوس / بفرمود تا پیش او رفت طوس
41. ^بشد قارن و موبد و مرزبان / سپاهی ز بامین و ز گرزبان
42. ^به گورابه اندرنهادند روی / همه راه شادان و با گفت‌وگوی
43. ^ز خرگاه تا ماورالنّهر بر / که جیحون میانجی‌ست اندرگذر
44. ^دو فرزند ما را کنون با دو خیل / بباید شدن تا در اردبیل
45. ^بدو گفت: از ایدر برو بالصفهان / همه راه تازان بنزد مِهان
46. ^همه باژ کشور سراسر بخواه / بگستر به مرز خزر در سپاه
47. ^بخارا و سغد و سمرقند و چاج / سپنجاب و آن کشور و تخت عاج
48. ^هم از پَهْلَوِ پارس و کوج و بلوج / ز گیلان جنگی و دشت سَروج
49. ^از ایران بشد تا به توران و چین / گذر کرد از آن پس به مکران زمین
50. ^به مرو و نشابور و بلخ و هری / فرستاد بر هر سوی لشکری
51. ^به رزم اندرون شیده برگشت ازوی / سوی شهر گرگانج بنهاد روی
52. ^جهاندار به جهرم رسید / که آنجا بدی گنج‌ها را کلید
53. ^تو زایدر برو تا حلب چاره‌جوی / سپه را جز از جنگ چیزی مگوی
54. ^سپه برگرفت از عراق و براند / به رومی همی نام یزدان بخواند!
55. ^ز گیل و ز دیلم بیامد سپاه / همی گرد لشکر برآمد به ماه!
56. ^چو رام اردشیرست شهری دگر / کزو بر سوی پارس کردم گذر
57. ^کجا گند شاپور خواندی وُرا / جزین نام نامی نراندی وُرا
58. ^غمی گشت چون بارگی را نیافت / سراسیمه سوی سمنگان شتافت
59. ^سیاوخش‌گرد نهادند نام / جهانی از آن شارستان شادکام
60. ^روارو چُنین تا به چین و ختن / سپردند شاهی بدان انجمن
61. ^یکی مرد بود اندران روزگار / ز دشت سُواران نیزه‌گزار
62. ^گر از دشت قحطان سگ مارگیر / شود مغ ببایدش کشتن به تیر
63. ^که گر پادشا دیده خواهد ز من / وُگر دشت گردان و تخت یمن
64. ^چو ایران و دشت یلان و یمن / به ایرج دهد، روم و خاور به من
65. ^بیاورد ضحاک را چون نوند / به کوه دماوند کردش ببند
66. ^ببردش دمان تا به البرز کوه / که بودش بدانجا کنام و گروه
67. ^وزانجا به جیحون نهادند روی / خلیده دل و با غم و گفت‌وگوی
68. ^بیامد چنان تا لب هیرمند / همه دل پر از باد و لب پر ز پند
69. ^همه مرزها کرد بی‌تار و پود / همی رفت پیروز تا کاسه‌رود
70. ^به اروند رود اندرآورد روی / چُنان چون بود شاه دیهیم جوی
اگر پهلَوانی ندانی زبان / به تازی تو اروند را دِجله خوان
71. ^وزین مرز تا پیش دریای چین / همی نام بردند شهر و زمین
72. ^همی رو چنین تا سر مرز هند / وزانجا گذر کن به دریای سند
73. ^یکی نامداری ز مازندران / به گردن برآورده گرز گران
74. ^به پیش اندرون شهر هاماوران / به هر کشوری در سپاهی گران
75. ^¹ که رستم به مصر و به بربر چه کرد / بران شهریاران به روز نبرد
76. ^شه بربرستان بیاراست جنگ / زمانه دگرگونه تر شد به رنگ
77. ^چو آمد به نزدیک شهر هروم / سرافراز با نامداران روم
78. ^خردمند و روشن‌دل و پاک‌تن / بیامد بر سرو شاه یمن
79. ^چو پیران بیامد ز هند و ز چین / سخن رفت زان شهر با آفرین
80. ^زنی بود در اندلس شهریار / خردمند و با لشکری بی‌شمار
81. ^سکندر سپه سوی بابل کشید / ز گرد سپه شد هوا ناپدید
82. ^سپاهی ز رومی و از قادسی، / ز بحرین و از کُرد و از پارسی
83. ^مرآن خانه را داشتندی چنان / که مر مکه را تازیان این زمان
84. ^و زآن جایگه شاد لشکر براند / به جدّه درآمد فراوان نماند
85. ^به بالای سروست با زور پیل / به بخشش بکردار دریای نیل
86. ^چو نزدیکی گرگساران رسید / یکایک ز دورش سپهبد بدید
87. ^یکی با گهر مرد با گنج و نام / درفشی برافراخت از مصر و شام